Fryderyk Franciszek Chopin - najwybitniejszy polski kompozytor i pianista. Urodził się w 1810 r. w Żelazowej Woli, w majątku hrabiostwa Skarbków, gdzie jego ojciec Mikołaj Chopin, z pochodzenia Francuz, mieszkał i pracował jako guwerner. Matka, Justyna z Krzyżanowskich, była osobą bardzo muzykalną, grała na fortepianie, śpiewała, stała się więc pierwszą nauczycielką muzyki małego Fryderyka. W wieku sześciu lat chłopiec rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego. Wkrótce pojawiły się również pierwsze próby kompozytorskie. Pierwszy utwór, Polonez B-dur, zapisany został ręką ojca. Okres nauki u Wojciecha Żywnego to także początek występów publicznych małego Chopina, który grywał w salonach arystokracji warszawskiej i brał udział w koncertach dobroczynnych. Jako szesnastolatek Chopin rozpoczął studia w zakresie teorii kompozycji u Józefa Elsnera w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. W tym okresie bardzo znaczący wpływ na rozwój jego talentu miało obcowanie z pieśniami i tańcami ludowymi Mazowsza, Kujaw, Wielkopolski i Lubelszczyzny. Mając dziewiętnaście lat, Chopin ukończył studia muzyczne u prof. Elsnera, zyskawszy ogromne uznanie swego pedagoga. W raporcie dotyczącym uczniów profesor napisał: "Chopin Fryderyk, trzecioletni, szczególna zdatność, geniusz muzyczny". W październiku 1830 r. Fryderyk ostatni raz wystąpił przed publicznością warszawską. 2 listopada 1830 r. opuścił Warszawę na zawsze, udając się najpierw do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. We wrześniu 1831 r. przybył do Paryża, gdzie osiadł na stałe, zyskując niebawem rozgłos europejski. W pierwszych latach paryskich Chopin rozwinął ożywioną działalność koncertową. Wykonując własne utwory, utrwalał coraz silniej swoją pozycję kompozytora i pianisty. Głównym źródłem jego utrzymania była jednak działalność dydaktyczna. Łączyły go przyjazne kontakty zarówno z wybitnymi muzykami przebywającymi w Paryżu, m.in. z Franciszkiem Lisztem, Vincenzo Bellinim, Gioacchino Rossinim i Feliksem Mendelssohnem, jak i z wydawcami, krytykami oraz całą polską emigracją. W 1836 r. poznał pisarkę George Sand, która stała się jego życiową partnerką, mającą znaczący wpływ na życie kompozytora. Razem podróżowali na Majorkę, do Marsylii i Genui. Przez kilka lat z kolei spędzali lato w Nohant, zimą wracając do Paryża. Od 1839 r. stan zdrowia chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się. W 1848 r. odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie. Zmarł 17 października 1849 r. w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie, w kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu. Fot. Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie, wilnoteka.lt