Marcin Poczobutt-Odlanicki herbu Pogonia - polski matematyk i astronom, jezuita. Urodził się 30 października 1728 r. w Słomiance koło Grodna. Nauki pobierał m.in. w Polsce, Pradze, Włoszech, Francji i Berlinie. Od 1764 r. był profesorem matematyki i astronomii, w latach 1780-1799 - rektorem Uniwersytetu Wileńskiego. Przebudował Obserwatorium Astronomiczne w Wilnie. Pod jego kierownictwem Obserwatorium stało się znane w całej Europie. Zajmował się pomiarem szerokości i długości geograficznej miast na podstawie zaćmień Słońca i Księżyca, prowadził regularne obserwacje astronomiczne, z których najważniejsze - 60 wyznaczeń pozycji Merkurego - posłużyły francuskiemu astronomowi Jérôme Lalande do obliczenia orbit planet i stworzenia tablic ruchu planet. Na zlecenie Komisji Edukacji Narodowej w 1780 r. zreformował Akademię Wileńską na Szkołą Główną Litewską, która stała się jednym z najbardziej znanych uniwersytetów w Europie. Przed powrotem do jezuitów białoruskich przekazał kierownictwo Obserwatorium Janowi Śniadeckiemu. Następnie wyjechał do Dyneburga, gdzie odnowił śluby zakonne. W 1777 r. w wydanym przez siebie dziele „Cahiers des observations astronomiques faites à l’observatoire royal de Vilna en 1773” ogłosił o odkryciu nowej konstelacji, którą nazwał na cześć króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Ciołkiem Poniatowskiego. Był kawalerem Orderu Orła Białego, został odznaczony Orderem Świętego Stanisława. Tytuł astronoma królewskiego otrzymał w 1766 r. Był członkiem Królewskiej Akademii Nauk w Londynie, Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie. Marcin Poczobutt-Odlanicki zmarł 20 lutego 1810 r. w Dyneburgu. Jego imieniem w 1919 r. nazwano jeden z dziedzińców Uniwersytetu Stefana Batorego. Imię Poczobutta nosi także jeden z kraterów uderzeniowych na Księżycu.