Marian Zdziechowski herbu Rawicz - polski historyk idei i literatury, filolog, filozof, krytyk literacki i publicysta, rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Urodził się w polskiej rodzinie ziemiańskiej 30 kwietnia 1861 r. w Nowosiółkach. Był uczniem rosyjskiego gimnazjum w Mińsku, studiował na wydziale historyczno-filologicznym Uniwersytetu Petersburskiego, w latach 1879-1883 - na Uniwersytecie Dorpackim - dziś Tartu, gdzie otrzymał tytuł "kandydata języka rosyjskiego w szczególności i językoznawstwa słowiańskiego w ogólności". Uczył się także w Zagrzebiu, Grazu i Genewie. Po studiach współpracował z petersburskimi czasopismami, m.in. "Siewiernym Wiestnikiem" i "Krajem" wydawanym przez Włodzimierza Spasowicza. Działalność naukową rozpoczął w 1882 r., drukując pierwsze swoje studia i szkice, po czym dalsze swoje prace przez ponad pół wieku ogłaszał w wydawnictwach, czasopismach krajowych i zagranicznych, w różnych językach, pod imieniem własnym oraz ze względów cenzuralnych pod pseudonimami: M.Ursyna i Karowskiego. W 1888 r. przeniósł się do Krakowa, pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach pierwszej wojny światowej przebywał w Rosji: w rodzinnym majątku pod Mińskiem, w Moskwie i Petersburgu. W latach 1919-1932 był profesorem Uniwersytetu Wileńskiego, gdzie objął katedrę literatur europejskich. W latach 1925-1927 został rektorem tegoż uniwersytetu, piastował też funkcję dziekana wydziału humanistycznego. W Wilnie był również profesorem w Szkole Nauk Politycznych przy Towarzystwie dla Badań Europy Wschodniej oraz prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich. W ostatnich latach życia był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie. Należał jednocześnie do założycieli wileńskiego dziennika "Słowo". W maju 1926 r. był jednym z kandydatów Marszałka Piłsudskiego, obok Artura Śliwińskiego i Zdzisława Lubomirskiego, na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Zmarł po ciężkiej chorobie w Wilnie 5 października 1938 r. Został pochowany na Cmentarzu Antokolskim.