Czerwone Gitary - 55-lecie. Platynowy koncert

Fragment plakatu organizatorów

Czerwone Gitary nazywane były polskimi Beatlesami i tak jak oni w 1969 roku na Targach Płytowych w Cannes (Francja) zdobyli nagrodę Trophėe du MIDEM. Ich popularność w Polsce, Związku Sowieckim, Niemczech i krajach ościennych, dorównywała tej, jaką cieszyła się Wielka Czwórka z Liverpoolu.

Zespół The Beatles od pięćdziesięciu lat nie istnieje, a Czerwone Gitary nadal występują, nagrywają i nadal odnoszą sukcesy.

Czerwone Gitary to legenda polskiej muzyki rozrywkowej. Ich wielkie przeboje znają i śpiewają wszystkie pokolenia Polaków. Ich koncerty ciągle przyciągają tłumy fanów. Mają fantastyczny kontakt z publicznością, z którą śpiewają wszystkie swoje przeboje, takie jak: „Taka jak ty", „Płoną góry, płoną lasy“, „Nie spoczniemy“, „Historia jednej znajomości", „Nikt na świecie nie wie", „Biały krzyż", „Wróćmy na jeziora", „Gdy kiedyś znów zawołam cię", „Kwiaty we włosach", „Powiedz stary gdzieś ty był", „Jesień idzie przez park". 

W roku 2000 CZG zostały laureatem plebiscytu tygodnika „Polityka” na najlepszy polski zespół muzyczny XX wieku. Otrzymali też nagrodę Prometeusz 2000 za największe osiągnięcia artystyczne w sztuce estradowej i szczególne zasługi dla kultury polskiej.

Czerwone Gitary obecny skład:

• Jerzy Skrzypczyk – perkusja, śpiew
• Mieczysław Wądłowski – śpiew, gitara akustyczna
• Arkadiusz Wiśniewski – gitara basowa, śpiew
• Marek Jabłoński – gitara solowa
• Marcin Niewęgłowski - gitara solowa, śpiew

Kariera Czerwonych Gitar 
Pierwszy skład Czerwonych Gitar tworzyli: Bernard Dornowski, Krzysztof Klenczon, Jerzy Kosela, Jerzy Skrzypczyk i Henryk Zomerski. W roku 1966 tego ostatniego zastąpił Seweryn Krajewski, a w kilka miesięcy później odszedł Jerzy Kosela. W 1970 roku karierę solową rozpoczął Krzysztof Klenczon, który zginął w wypadku samochodowym(1981).

Ich publiczny debiut odbył się pod hasłem „Gramy i śpiewamy najgłośniej w Polsce” 15 stycznia 1965 roku. Tak zaczęła się trwająca ponad dwie dekady kariera zespołu, która w Polsce i krajach ościennych nie ma swego odpowiednika. W tym czasie wygrywali wszystkie możliwe plebiscyty, zdobywali nagrody na festiwalach w Opolu i Sopocie, zdobywali Złote Płyty i nagrywali niezliczone ilości płyt i przebojów. 

W połowie lat 80. ubiegłego wieku, zespół zwolnił tempo, ale za namową przedstawicieli amerykańskiej Polonii powrócił na polskie i polonijne trasy w 1990 roku.

W 1997 roku grupę opuścił Seweryn Krajewski, a w dwa lata później w jego ślady poszedł Bernard Dornowski. W tym samym czasie do zespołu powrócili: Henryk Zomerski (zm. 2011) i Jerzy Kosela (zm. 2017)

Pomimo zmian Czerwone Gitary w dalszym ciągu cieszą się dużą popularnością. W 2004 roku zostali zaproszeni jako gwiazda, na wielką galę zorganizowaną w Dreźnie (Niemcy) z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej. Dwa lata później zdobyli „Marmurową Płytę” za największą ilość płyt sprzedanych w historii polskiej fonografii. Niejako po drodze, otrzymali „Złote Płyty” za nowe, wydane już w tym stuleciu, trzy albumy. Muzycy zespołu udekorowani też zostali medalami „Gloria Artis” Jerzy Kosela - brązowym, Jerzy Skrzypczyk – brązowym i srebrnym, Złotym Krzyżem Zasługi (Jerzy Skrzypczyk) 

W roku 2013 w Sali Kongresowej zaprezentowali po raz pierwszy program „Czerwone Gitary Symfonicznie”. W 2015 wydali płytą pt. „Jeszcze raz”, której premiera odbyła się podczas jubileuszowego koncertu w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (14 marca 2015).

Tak bardzo się starałem 
Nie spoczniemy
Płoną góry, płoną lasy
Biały Krzyż 
Takie ładne oczy
Lecz tyko na chwile
Senny szept
Sto gradowych chmur
Niebo z moich stron