Nowa książka W. Wołkanowskiego o rozwoju USB - już wkrótce w Wilnotece!

Od pięciu lat, czyli od chwili wydania I tomu Biblioteki Wilnoteki - "Wileńskiego ABC" cz. I - nieustannie docierały do nas z Litwy, Polski i całego świata pytania o II część tego fascynującego przewodnika. Niestety, różne zawirowania utrudniały pozyskanie środków na wydanie tej książki, jednak w międzyczasie Waldemar Wołkanowski zgromadził także obszerny materiał o nieruchomościach, jakimi dysponował w Wilnie latach 1919-1939 Uniwersytet Stefana Batorego. Z propozycją przygotowania takiej monografii pierwotnie zwrócił się do naszego redakcyjnego kolegi Uniwersytet Mikołaja Kopernika - na stulecie uczelni wileńskiej, z której po wojnie zrodziła się ta toruńska. Jak to jednak w życiu bywa, chłop strzela - Pan Bóg kule nosi... Toruński projekt, zakładający wydanie cyklu monografii o USB, w pewnym momencie dopadły jednak kłopoty finansowe i zgromadzone przez Autora materiały zaległy w jego szufladach.

Znając wartość naukową i bogactwo wielu dotąd niepublikowanych materiałów nie mogliśmy pozwolić na to, by taka monografia nie powstała. Przez kilka lat zachęcaliśmy Waldemara, by nie zaprzestawał prac nad tą książką, jednocześnie zabiegając o środki na jej wydanie. W tym roku nasze wspólne starania zwieńczyły się sukcesem - co prawda nie udało się zdobyć pełni środków, niezbędnych do wydania tradycyjnej książki (wciąż poszukujemy sponsorów, którzy mogliby wesprzeć jej druk!), ale przygotowanie elektronicznej wersji "Infrastruktury USB" już jest olbrzymim sukcesem i - mam nadzieję - przyniesie on radość do wielu domów.

Gdzie mieściły się Instytut Jędrzeja Śniadeckiego czy Kolegium Czartoryskiego? Kto pamięta o Kolegium Marszałka Piłsudskiego? Gdzie miały swoje siedziby organizacje akademickie, a gdzie mieszkali profesorzy i studenci USB? Historia rozwoju "przestrzennego" Alma Mater Vilnensis w okresie międzywojennym to historia rozwoju samej uczelni. Dzieje USB doczekały już większych i mniejszych opracowań, jednak tyko nieliczni dotychczas wiedzieli, gdzie szukać pamiątek i śladów po tej lub innej aktywności naukowej, społecznej albo kulturalnej, ściśle związanej z kulturą polską Wilna i z historią nauki polskiej pierwszej połowy XX w. Nowa książka z pewnością zachwyci wszystkich przewodników po Wilnie i potomków społeczności USB - dzieci oraz wnuków ówczesnych studentów, pracowników i wykładowców, wszak uniwersytet był nie tylko największym naukowym ośrodkiem, ale i jednym z największych pracodawców przedwojennego Wilna.