Pokaz filmu Andrzeja Wajdy „Pan Tadeusz”

Adam Mickiewicz napisał „Pana Tadeusza” w 1834 roku, po dziesięciu latach pobytu na obczyźnie. W przepojonym liryzmem i tęsknotą za krajem lat dziecięcych poemacie przedstawił wizję ginącego świata szlacheckiego, ukazał obraz ówczesnej Polski i Polaków.
 
Próba przeniesienia na ekran narodowej epopei od samego początku wzbudzała liczne spory i kontrowersje, dotyczące zarówno obsady, jak i kształtu scenariusza. Choć większość nie wierzyła w powodzenie przedsięwzięcia, Andrzej Wajda nie wycofał się z planów. Biorąc pod uwagę upodobania współczesnej widowni, reżyser położył nacisk na akcję, wątek sensacyjny, romans, akcenty humorystyczne, piękno pejzaży, nie rezygnując z oryginalnych poetyckich strof, za pomocą których porozumiewają się aktorzy. „Dialog miał pozostać Mickiewiczowski, a jednocześnie szybki i filmowy” – wspomina pracę nad „Panem Tadeuszem” współautor scenariusza, Piotr Wereśniak. Siłą filmu, jak zgodnie podkreślali wszyscy krytycy, a także sam Andrzej Wajda, jest doborowa obsada. Zdjęcia rozpoczęto 3 lipca 1998 roku, ostatni klaps rozległ się 24 września. Premiera „Pana Tadeusza”, którą przekładano ze względu na wejście na ekrany „Ogniem i mieczem”, ostatecznie odbyła się 22 października 1999 roku. Film święcił triumfy, pobił rekordy oglądalności, wyprzedzając wielkie przeboje kinowe, jak „Ogniem i mieczem”, „Dzień Niepodległości”, „Flinstonowie”, „Titanic”.

„W mrocznym paryskim wnętrzu zebrali się emigranci z Polski. Wspominają Ojczyznę. Narrator snuje opowieść o Ostatnim Zajeździe na Litwie”. Jest rok 1811. Do rodzinnego litewskiego dworku w Soplicowie powraca po ukończeniu nauk Tadeusz Soplica. Gospodarzem posiadłości jest stryj i opiekun młodzieńca, Sędzia. Wydaje się, że dom jest zupełnie pusty, jego mieszkańcy wybrali się do pobliskiego lasu. Zwiedzając stare zakamarki, Tadeusz trafia do swego pokoju dziecinnego, w którym zastaje Zosię. Piękna dziewczyna porusza wyobraźnię młodzieńca, budzi w nim uczucie pożądania i namiętności. Wieczorem, podczas kolacji wydanej na zamku, o który się toczy spór pomiędzy ziemiańską rodziną Sopliców a Hrabią, ostatnim potomkiem Horeszków, Tadeusz spotyka uwodzicielską Telimenę. Nawiązuje z nią romans. Wkrótce okazuje się, że prawdziwą mieszkanką jego pokoju jest śliczna i młodziutka Zosia, której opiekunką jest właśnie Telimena. 

Tadeusz nawet nie podejrzewa, że powszechnie szanowany i znany ze swych patriotycznych czynów ksiądz Robak jest jego ojcem. Porywczy szlachcic Jacek Soplica, którego pycha i urażona młodzieńcza duma doprowadziły do zbrodni, ukrył się pod mnisim habitem. Przed laty zastrzelił Stolnika Horeszkę, a następnie wstąpił do klasztoru, aby odkupić winy. Do tej pory za tę zbrodnię mści się na całym rodzie Sopliców wierny sługa Stolnika, klucznik Gerwazy. 

Tymczasem ksiądz Robak, widząc szansę na odzyskanie niepodległości, przygotowuje powstanie na Litwie, które ma ułatwić Francji atak na Rosję. Prowadzi działalność konspiracyjną, ukrywając swą tożsamość przed rodziną, przyjaciółmi i wrogami. Dopiero na łożu śmierci wyjawia prawdę. 



Film w języku polskim z litewskimi napisami.

Obowiązuje rejestracja

Pokaz filmu Andrzeja Wajdy „Pan Tadeusz”
Pałac Wielkich Książąt Litewskich w Wilnie
10 stycznia 2019 r., godz. 18.00
Wstęp wolny