Malarstwo polskie w Kłajpedzie

Wystawa w Kłajpedzie jest zobrazowaniem różnorodności postaw twórczych, indywidualnych strategii artystycznych i subiektywnych wizji. Każdy z zaproszonych artystów prezentuje własną, niepowtarzalną postawę artystyczną, od pop artu (Siostry Borowe, noBrain, Bielesz, Cieślak), poprzez surrealizm (Szuszkiewicz, Panek, Ryszka), do skrajnie indywidualnych rozwiązań malarskich (Tatarczyk, Szymankiewicz). Artyści nawiązują do rozmaitych tendencji, tradycji i stylistyk, podejmują różnorodną tematykę i kierują się różnymi inspiracjami. Każdy z nich ma swoją koncepcję własnej sztuki i własny, rozpoznawalny język (Bańda, Twożywo, Czerniawska, Pustoła).

Wystawa jest wieloaspektową mozaiką, umożliwiającą szerokie spojrzenie na polską sztukę współczesną. Wśród prezentowanych są artyści z dużym dorobkiem i już ugruntowaną pozycją w historii sztuki polskiej. W swojej twórczości jednak ciągle poszukują, eksperymentują (Piotrowska, Maciejuk, Woźniak, Pawlak). Na wystawie można zobaczyć, jak bardzo zmienia się ich język, jak bardzo stają się artystami interdyscyplinarnymi, swobodnie posługującymi się różnymi mediami.

Obok nich przedstawione są prace młodych artystów, którzy niezależnie od swojego młodego wieku, mają już znaczący dorobek twórczy. Wspólny dla nich wszystkich, i tych starszej generacji, i tych młodych, jest indywidualizm i w większości przypadków interdyscyplinarność. 

Wystawa oczywiście nie pokazuje wszystkich zjawisk we współczesnej sztuce polskiej, np. nie ma tu przykładów sztuki konceptualnej, sztuki performance czy też sztuki krytycznej. Nie sposób bowiem jednorazowo ogarnąć bogactwa, na które składa się tak wiele różnych nurtów i działań. Wystawa próbuje jednak przybliżyć problematykę sztuki polskiej, wzbogacić wiedzę o niej.

Na podstawie: Inf. kuratora projektu Leszka Czajki