Będzie w Wilnie ulica Lecha Kaczyńskiego. Oj, Lecho Kačinskio

„W stołecznym samorządzie już od dawna funkcjonuje zasada, że na wileńskiej starówce nie nadaje się ulicom czy zaułkom nowych nazw, a przywraca się dawne. Ponieważ kiedyś ten zaułek nosił nazwę św. Jerzego, to lepiej przywrócić dawną nazwę” – podczas posiedzenia rady tłumaczył decyzję mer Remigijus Šimašius. Argument ważki, tylko skąd w takim razie tuż obok plac Vincasa Kudirki? „Miano ulicy Lecha Kaczyńskiego nadaliśmy ulicy w bardzo prestiżowym miejscu, na Śnipiszkach, tuż obok siedziby samorządu Wilna. Przecina ona jeden z większych prospektów Wilna – aleję Konstytucji” – argumentuje dalej mer Šimašius. Że ulica króciutka, nie ma nawet dwustu metrów? „Tak już jest w dużych miastach, zwłaszcza stołecznych. Jeśli chcemy, żeby była w centrum miasta, musimy się liczyć z tym, że będzie krótka, bo długie ulice budujemy teraz na obrzeżach, w kierunkach, w które miasto się rozwija. Ale czy warto nadawać miano Lecha Kaczyńskiego ulicy gdzieś na peryferiach?” – pyta mer. Zdecydowanie nie warto! – wtóruje merowi wicemer Edita Tamošiūnaitė: „Do samorządu w celu załatwienia wielu spraw przychodzi mnóstwo wilnian, a i przyjmujemy tu sporo zagranicznych delegacji. Każdy będzie widział, że jest tu ulica Lecha Kaczyńskiego”. Argumenty powalające. Tylko zaraz, zaraz. Gdzie ten interesant czy gość będzie widział, że jest to ulica Lecha Kaczyńskiego, skoro przy tej stumetrowej ulicy nie ma ani jednego budynku? Na to jedna z polskich radnych też ma odpowiedź – przemianujemy adres stołecznego samorządu. Skoro jedne z głównych drzwi samorządu prowadzić będą teraz na ulicę Lecha Kaczyńskiego… Wspomnijmy powiedzenie o „kaktusie na dłoni”.

Druga refleksja, która pojawia się po posiedzeniu rady samorządu w sprawie nazwy ulicy. Gdyby w takim tempie i z równą skutecznością stołeczni radni załatwiali w Wilnie kwestie zwrotu ziemi prawowitym właścicielom, to byśmy już dawno zapomnieli o czymś takim jak niezakończony w Wilnie zwrot znacjonalizowanej przez Sowietów ziemi i dziś wznosilibyśmy toasty za państwo prawa jakim jest Litwa...

Trzecia refleksja po posiedzeniu rady. Myli się ten, kto mówi, że posiedzenia stołecznej rady są nudne. Wręcz odwrotnie, świetna zabawa, istny cyrk! Kwestię nadania ulicy imienia Lecha Kaczyńskiego rada rozpatrywała w trybie pilnym, miała do rozpatrzenia dwa warianty, jeden z nich gremialnie odrzuciła (ten przy alei Giedymina), jednogłośnie (!) głosowała za przyjęciem wariantu B (przy samorządzie). Po czym jeden z radnych (Mindaugas Mačernis) natychmiast pobiegł do mównicy i zaproponował odwołanie tej decyzji. Dlaczego? Bo nazwę nadano niezgodnie z prawem – tłumaczy radny. Przecież Społeczna Komisja Języka Litewskiego wyraźnie zaznaczyła, że Lechowi Kaczyńskiemu brakuje na Litwie zasług… Dlaczego więc pan radny 5 minut wcześniej głosował za nadaniem ulicy imienia Lecha Kaczyńskiego? W odpowiedzi wymowne milczenie. 

Nic więc na razie nie zagraża polsko-litewskim stosunkom. Miała być ulica Lecha Kaczyńskiego i jest. Litwa była, jest i będzie przyjacielem Polski. 100-lecie niepodległości Litwy i Polski będziemy obchodzili razem i w pięknej komitywie. Tym razem prezydent Andrzej Duda może przyjechać na Litwę i nie spotka go tu żaden afront. Kiedyś, a dokładnie 8 kwietnia 2010 roku, na Litwie boleśnie spoliczkowano prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Dwa dni później już nie żył. Policzek i tragiczna śmierć nie mają ze sobą związku, ale do dziś kwestii, za którą prezydent Kaczyński tak mocno wtedy optował i, co ważne, którą solennie obiecano mu załatwić – Litwa nie uporządkowała. O tyle więc niesmaczne było rejtanowe wystąpienie radnego Algisa Čaplikasa, który rzucał się, że nie godzi się tak krótką, niezauważalną, byle jaką ulicę nazywać imieniem Lecha Kaczyńskiego. Należy mu się w Wilnie ulica większa, ważniejsza. Panie radny, a w roku 2010 panie pośle, panu prezydentowi Kaczyńskiemu przede wszystkim należy się ustawa o pisowni imion i nazwisk, przeciwko której w ówczesnym sejmie głosowali pan i pana koledzy.

Zdjęcia: Igor Konin
Montaż: Paweł Dąbrowski